اراده

بخشش

سردرگم

لحظه ی بدیست
روح من،از تنم غمین وخسته تر
فصل ،فصل خزان شعر من است
خورشید احساس گرما نمیدهد به شعرمن
ومن-خسته وغمین
درتلاطم خزان لحظه ها
طالب جرعه ای زحس،که لبریز شعرم کند
مثل این است که کم دارم در وجود خود ،وجود خود
لحظه ی بدیست
واژه ها گم اند
شعر در وجود من ته کشیده است
ناتمام مانده ام
در وجود بی وجود خود.
شعر راطلب کنم
شعر من نا تمام مانده است
حس من کجاست
من ناتمام وشعر ناتمام
#سردرگم#مینامحمدی#

 

دلتنگ مهدی

 

 

باز جمعه ومن ودلتنگی هایی که از نیامدنت بر سر دلم آوار میشوند
دلم به اندازه ی هزاران سال نوری فاصله گرفته است،کی می آیی...
فدای قدمهایت اگر که بیایی
دلتنگ ظهورت شده ام آقای مهر کجایی
#مینا محمدی#

 

آرزو

هدف

شروع...

 

محبت

...کاش از کران تا کران زندگی،

 

 

 

غرق در بی کرانگی محبت میشد...

 

 

 

 

#مینامحمدی

 

 

 

 

برای صاحب انتظار

ترا به چه تشبیه کنم که از واژها بیرونی

تودربحرکلام نمی گنجی

توازواژه بودن مبرایی

توای زلال-توای جاری

توخودبگوکه چه نامم ترا

که از تبار خوبانی

تو معنی عشقی

تواززلال بارانی

بهارهم پیش چشمانت،یقین که کم دارد

شکوفه های باغ عرفانی

من نیز ،اگرتونباشی

همه دنیارا،به یکجاکم دارم 

من بدون توهیچم،تومی دانی

#برای صاحب انتظار#مینا محمدی

 

 

سپر

من سپر بلای کسی شدم

که خود بلای جان من بود

 

#مینا محمدی